حضورغیاب، صله رحم مجازی

این نه یک یادداشت تربیتیه نه یه نوشته ی ادبی یه دست به دامن شدن از اوج استیصال و اضطراره چاره ی من چیه اگر تو نسازی برای کار من چاره ای بچه ای که میخوای بفرستی مدرسه، فکر جمعیت شیعه میبینی نمیتونی اگر خدا نکنه تو نمیتونی میبینی تربیت ها رو خدایا در حد فهم آن ک من مسأله بزرگه در حد کرم بزرگ تو حل صد مسأله آسان لطفا آسان کن این دشواری ها رو برای من لطفا این بنده ات رو در بر بگیر حضورغیاب، صله رحم مجازی...

کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت که تشنه مانده دلم در هوای زمزمه هایت به قصه ی تو هم امشب درون بستر سینه هوای خواب ندارد دلی که کرده هوایت تهی است دستم اگرنه برای هدیه به عشقت چه جای جسم و جوانی که جان من به فدایت چگونه می طلبی هوشیاری از من سرمست که رفته ایم ز خود پیش چشم هوش ربایت هزار عاشق دیوانه در من است که هرگز به هیچ بند و فسونی نمی کنند رهایت دل است جای تو تنها و جز خیال تو کس نیست اگر هر آینه ، غیر از تویی نشست به جایت هنوز دوست نمی دارمت مگر به تمامی؟ که عشق را همه جان دادن است اوج و نهایت در آفتاب نهانم که هر غروب و طلوعی نهم جبین وداع و سر سلام به پایت حسین منزوی حضورغیاب، صله رحم مجازی...